اختراع و توسعه رايانه، ايجاد شبکه‌های رايانه ای و پس از آن ظهور پديده اينترنت و تفکر استفاده آن برای هوشمندسازی مدارس را در پی داشت، رایانه یکی از دو تکنولوژی های برجسته‌ای است که بشر در سده ی بیستم اختراع کرد. دستگاهی که بلز پاسکال در سال ۱۶۴۲ ساخت اولین تلاش در راه ساخت دستگاه‌های محاسبه خودکار بود. پاسکال آن دستگاه را که پس از چرتکه دومین ابزار ساخت بشر بود، برای یاری رساندن به پدرش ساخت. پدر وی حسابدار دولتی بود و با کمک این دستگاه می‌توانست همه اعداد شش رقمی را با هم جمع و تفریق کند.
در سال ۱۹۴۳ و در بحبوحه جنگ جهانی دوم دولت آمریکا طرحی سری برای ساخت دستگاهی را آغاز کرد که بتواند مکالمات رمزنگاری‌شدهی آلمانی‌ها را رمزبرداری کند. این مسئولیت را شرکت IBM و دانشگاه هاروارد به عهده گرفتند که سرانجام به ساخت دستگاهی به نام ASCC در سال ۱۹۴۴ انجامید. این دستگاه پنج تنی که ۱۵ متر درازا و ۲٫۵ متر بلندی داشت، می‌توانست تا ۷۲ عدد ۲۴ رقمی را در خود نگاه دارد و با آن‌ها کار کند.
دستگاه با نوارهای سوراخدار برنامه‌ریزی می‌شد و همهی بخش‌های آن مکانیکی یا الکترومکانیکی بود از زمان رایانه‌های اولیه که در سال ۱۹۴۱ ساخته شده بودند تا کنون فناوری‌های دیجیتالی رشد نموده‌است. تقریبا می توان گفت اولین جرقه های ساخت کامپیوتر از همین جا آغاز شد.
پيدايش رايانه با سابقه بيش از سه دهه باعث شده است که رايانه در بسياری از عرصههای کاربردی اجتماعی و فردی وارد شود؛به گونه‌ای که در دهه نود، در بسياری از کشورها، حتی مدارس ابتدايی هم مجهز به امکانات رايانه ای متناسب شدند. اختراع و توسعه رايانه، ايجاد شبکه‌های رايانه ای و پس از آن ظهور پديده اينترنت را در پی داشت. تفکر استفاده از رایانه ها و شبکه های رایانه ای برای کارهای مدرسه ای و عملی، به قرن بیستم و اوایل دهه 1960 برمیگردد. اينترنت که در سال ١٩٦٩در دوران جنگ سرد از درون شبکه معروف پا گرفت، بسيار سريع رشد کرد. هيچ کس گمان نمیکرد اين شبکه اطلاع رسانی در سال ٢٠٠٠ صاحب ١٨٠ ميليون کاربر باشد. سرعت و شتاب اين رشد به گونه‌ای بود که به حدود ٥٠٠ ميليون کاربر در سال ٢٠٠٣ رسید. اين توسعه سريع فناوری اطلاع رسانی به همراه عوامل ديگری چون تبديل جامعه صنعتی به جامعه اطلاعاتی، تغييرات جمعيتی، جهانیتر شدن فعاليت های حرفهای، گسترش نيروهای بازار در محدوده آموزش و به عبارت ديگر تجاری شدن مقوله آموزش، همه و همه، تاثيرات شگرف و چشمگيری در امر آموزش داشته اند.
هوشمندسازی مدارس
آقای ديويد پركينز و همكارانش در دانشگاه هاروارد اولین اشخاصی بودند که طرح هوشمندسازی مدارس را به عنوان تجربهای نوين در برنامه های آموزش و پرورش، با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات ارائه نمودند. اين طرح به تدريج در چند مدرسه اجرا گشت و بعدها تاحدودی توسعه يافت.
کشور مالزی در سال 1998 با ارائه الگویی موفق، توانست تجربه خود را به سایر کشورها نیز منتقل کند و امروزه علاوه بر مالزی کشورهای فرانسه، ايرلند، مصر و استراليا نیز برای هوشمند کردن مدارس خود اقدام کردهاند. در کشور ما این طرح از سال 86 و با راه اندازی اولین مدرسه هوشمند در مقطع ابتدایی اجرایی شد، سپس به صورت آزمایشی در چند مدرسه دولتی در شهرهای یزد، قزوین و تهران انجام شد.
